Boontjes doppen…18 december 2020
Eens per week haal ik mijn moeder met dementie op om te komen eten. Terwijl ik spitsuur draai met twee tieners die op verschillende tijden sporten en eten, zit mama meestal rustig aan de keukentafel. Met een tijdschrift of boekje vermaakt ze zich prima. Toch wordt ze van de bedrijvigheid om haar heen ook wel eens onrustig. Ze wil haar spreekwoordelijke steentje bijdragen. Eerder vond ik dat niet nodig, misschien ook wel onhandig en werd mijn geduld aardig op de proef gesteld… laat mij maar, hoeft niet mam, blijf lekker zitten, doe ik wel, nee joh… totdat ik bedacht hoe dat voor haar moet zijn.
Tegenwoordig betrek ik haar bij mijn activiteiten. Geef ik haar eenduidige taken, zoals wat snijwerk, de borden op tafel zetten, het bestek neerleggen, water inschenken… dingen die goed gaan en haar het gevoel geven dat ze meedoet en van betekenis is. En dat is zo waardevol!
Voortaan geen ‘ingewikkeld’ eten op tafel als mama mee-eet… wel herkenbare maaltijden zoals zij ze vroeger bereidde en ons voorschotelde. En tja… die gezichten van de meiden als we spruitjes eten, nemen we voor lief!
Wil je samen met je naaste met dementie herinneringen ophalen aan eten en drinken, bekijk dan het puzzelboekje ‘eten en drinken’. Met woorden en afbeeldingen die teruggaan in de tijd.
