Mama de Grote…22 december 2020

Vroeger kon mijn moeder een geheime taal, op papier dan. Mama was namelijk erg handig in stenografie (snelschrift). Fascinerend keken we – haar vier dochters – toe als wij een woord riepen en zij dat vertaalde naar een aantal voor ons cryptische tekens. Talloze keren heeft ze onze namen geschreven en net zo vaak probeerden wij het na te ‘tekenen’.

Laatst was ze op ‘onze’ woensdag weer bij ons. Na het eten haalde ik een wit vel papier tevoorschijn en vroeg haar of ze onze namen in steno kon schrijven. En ja hoor, dat ging nog net zo vlot als in mijn herinnering. Weer keken we vol bewondering hoe mama de woorden op papier toverden. Het mooiste was wat het met haar deed. Ze kon iets wat wij niet kunnen… en dat gaf haar een enorm trots gevoel. Even was ze ‘groter’ dan wij.

Daarom hier haar naam ‘Seba’ in haar eigen handschrift op een tegeltje van Klessebasjes.